کد مطلب:97275 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:250
«فانظروا الی ما صاروا الیه فی آخر امورهم حین وقعت الفرقه و تشتت الالفه...»: «اكنون بنگرید كه پایان كار این جامعه انقلابی چه شد، هنگامی كه اختلاف و تفرقه میان آنان پدید آمد و پیوستگی آنان گسست و سخن و دلها از هم جدا شدند، «هر گروهی به چیزی می اندیشید» و به گروههای مختلف تبدیل شدند و در پوشش احزاب گوناگون پراكنده گردیدند، [صفحه 22] در این هنگام بود كه خداوند لباس كرامت را از تن آنان بیرون كرد و طراوت و شادابی نعمت و رفاه را از آنان سلب نمود و داستان آنان در میان شما ماند تا اهل عبرت از ان پند گیرند!. پس، از تاریخ زندگی فرزندان اسماعیل و اسحاق و یعقوب عبرت گیرید كه چقدر سرنوشت ها با هم شبیه است! «چرا كه یك قانون كلی بر تاریخ حاكم است و شما نیز از این قانون مستثنی نیستید»!. در تاریخ زندگی آنان تامل كنید در آن هنگام كه پراكنده شدند و تفرقه و اختلاف بر آنان حكومت می كرد، در آن ایام تیره ای كه كسراها و قیصرها ارباب و فرمانروای آنها بودند و آنها را از كشتزارها و دریای عراق[1] و زندگی خوش و مرفه، به رویشگاه شیح[2] و طوفانگاهها و سرزمینهائی كه زندگی و معیشت در آنجا توانفرسا است بردند، و در آنجا آنها را رها كردند تا شترچرانی كنند! و بالاخره پست ترین ملتها از نظر امنیت و فقیرترین آنها از نظر محل كشت و زرع شدند، نه به بانك رهائی بخشی گوش فرامی دادند و نه در سایه ی اتحاد عزت بخشی می رفتند. و بالاخره كارشان به جائی رسید كه اضطراب و نگرانی بر آنان سایه افكند و تعاون و همیاری از آنان رخت بربست و انبوهشان به [صفحه 23] پراكندگی گرائید و در رنجهای توانفرسا و تراكم جهل و نادانی قرار گرفتند، تا آنجا كه دختران خود را زنده به گور می كردند و بت پرستی آغازیدند و پیوند خویشی از هم بریدند و از هر راه ممكن، دست به غارتگری و چپاول اموال یكدیگر زدند».
امام پس از بیان فلسفه ی پیروزی انقلاب مذكور، به رجعت این انقلاب اشاره می كند، و راز عدم تداوم آن را توضیح می دهد.
صفحه 22، 23.